اینترنت این اختراع قرن بیستم تمدن بشری که در قرن بیست و یکم وارتقا آن به آندروید به اوج سحر انگیز خود رسید

فضای مجازی.
به طور کلی و خواص تمام پذیرفتن ها و نپذیرفتن ها که همان باور آدمی را تشکیل می‌دهد مبتنی بر حس و تجربه است و تا چیزی را تجربه نکند درعمق جان او حک نشده و به صورت اعتقاد در نمی آید، همان مثل معروف آتش است چون تجربه سوختن را دارد آدمی را از آن برحذر می‌دارد حال که آتش وسوزنده بودن آن
ساده و بدون پیچیدگی و به راحتی ملموس است اما تجربه فضای مجازی آن هم با این همه تو در تو بودن آن دربدوامر خود زمینه ساز تجربه فراگیر و زمان بردار طولانی است که تا بشر بیاید
به خود بجنبدعمر زیادی ازاو برباد رفته، تا باور کند که این فضا همان فضایی است که او را در زندان عمیق فکری و احساسی فرو برده و کوتا او را تجربه حاصل شودو از آن برحذر شود؛ البته در ابتدای این جستارباید مطلبی را روشن نمود آن این است که فضای اینترنت صرفاً ۱۰۰ درصد تخریب نیست و سازندگی هاو محاسنی هم دارد و در کل از نظر روانشناسی هر نوع دلمشغولی که باعث اسارت تفکرات ادمی شود در کل مردود است
فضای مجازی و اثرات مخرب آن بر انسان همانطور که گفته شد چون اینترنت دنیای تو در تو و شهر فرنگ وراست و این رنگارنگی آن است که انسان را مسحور خود می کند خلاصی
در عدم استفاده از آن امری بسیار مشکل و در برخی موارد غیر ممکن است و می توان گفت که این نوعی اعتیاد است صاحبان قدرت و ثروت که البته این قدرت را مفت و مجانی به دست نیاورده اندبلکه حاصل شدن ان نتیجه تلاش و پشتکار چندین قرن پر تلاطم است كه البته این سختی دو سه قرن ابتدایی آن سخت و مشکل بود ولی در ادامه بادست انداختن بر منابع ثروت سایر کشورها آسان‌تر شد ورسیدبه جایی که الان است یک سیستم بانظم پیش رو و زیر پوستی که هدف آن نه تنها تعالی و رشدحیات مادی و معنوی
انسانها نیست بلکه
فقط تامین رفاهیت دنیوی را دنبال می کند که البته اشاعه افسارگسیخته فحشا و بی بندوباری در این فضا نیز یکی از مولفه‌های بسیار خطرناک آن است فراموش نکنیم که ذات انسانی و سرشت رفاه طلبی و فراهم نمودن خواسته های شهوانی است که این بدترین نقطه ضعف در برابر دشمن قدرت مندش یعنی شیطان است حال
با فضایی روبرو هستیم که به محض ورود آن ما را با انگیزش حس کنجکاوی روبرو و در ادامه با کنار زدن پرده ها و حریم ها در اقیانوسی از خواسته ها و شهوت ها رها کرده به‌گونه‌ای که زمانی می‌رسد راهی برای خروج از آن نداریم.